W czasach rosnącej cyfrowej świadomości i wydatków na bezpieczeństwo w sieci, warto mieć świadomość, że „hakowaniem” trudnią się nie tylko cyberprzestępcy. Prawie każdy nasz krok w internecie śledzą handlowcy, którzy na podstawie zebranych danych chcą oferować nam skrojone na miarę produkty, śledzą nas rządy, które mają dbać o nasze bezpieczeństwo, a także konkurenci biznesowi i sąsiedzi. Julia Angwin, amerykańska dziennikarka śledcza specjalizująca się w tematyce cyberprzestrzeni, kreśli ponurą wizję świata, w którym nie możemy liczyć na odrobinę prywatności nawet we własnym domu.
„Im więcej dowiadywałam się o tym, kto mnie obserwuje, tym większą miałam paranoję. Gdy mój eksperyment dobiegał końca, nie zgadzałam się już nawet na rozmowy z przyjaciółmi przez internet, jeśli nie były one szyfrowane. Zaczęłam posługiwać się nieprawdziwym imieniem przy przeprowadzaniu nawet najzwyklejszych transakcji [w sieci]. Przyjaciółka, która zapisała się ze mną na lekcje jogi, była w szoku, że zgłosiłam się na nie jako Ida Tarbell” – pisze Julia Angwin.
Ale czy coś takiego jak anonimowość istnieje jeszcze w sieci? A prywatność? Czy można dziś żyć poza zasięgiem internetu? A czy warto? Kto i po co wnikliwie przygląda się wszystkim naszym ruchom? Czy możemy tego anonimowego „nadzorcę” zwieść? „Społeczeństwo nadzorowane” to próba odpowiedzi na te pytania.
Autorka rzuca zupełnie nowe światło na zagadnienia takie jak pozyskiwanie i przetwarzanie naszych danych osobowych przez firmy, rządy czy instytucje państwowe. Stawia też ważną tezę: w świecie, w którym nadzór nad nami sprawowany jest nawet w tych chwilach, gdy jesteśmy we własnych domach, największym zagrożeniem jest powszechne przyzwolenie na inwigilację, prowadzące do utraty wolności.

Okazuje się, że mutacja odkrytego w 1979 roku genu białka p53 odpowiada za rozwój większości nowotworów. Mechanizm jest następujący: jeśli p53 funkcjonuje w organizmie prawidłowo, to uchroni nas przed rakiem – niezależnie od cech dziedzicznych czy kancerogennego środowiska, w którym się znajdziemy. Jeśli natomiast p53 jest uszkodzony, na pewno zachorujemy na raka.
Medycyna pokłada dziś w P53 ogromne nadzieje, a po lekturze tej książki niemal czujemy jak blisko jest już do odkrycia, na które od dziesięcioleci czeka ludzkość – uniwersalnego leku na chorobę nowotworową.
Brytyjska dziennikarka popularnonaukowa i pisarka Sue Armstrong w niezwykle przystępny dla Czytelnika, a zarazem wnikliwy, pełen poszanowania dla nauki sposób opisuje historię odkrywania właściwości i działania białka p53, które ze względu na swój potencjał zostało w 1993 roku uznane przez prestiżowy magazyn „Science” za Molekułę Roku.
„Gen, który złamał kod raka” został nominowany do prestiżowej nagrody Medical Book Awards.

„Czy SI staje się coraz bardziej rzeczywista? Czy wkroczyliśmy już w nową erę inteligentnych maszyn? Czas dojrzeć, by zmierzyć się z tym tematem. Autorzy tegorocznej odsłony Pytania «Edge» (jest ich niemal dwustu) stanowią dojrzałe grono specjalistów wystrzegających się nawiązań do science fiction i filmów w rodzaju: «Star maker», «Zakazana planeta», «Projekt Forbina», «Łowcy androidów», «Ona», «Matrix» czy «The Borg».
Osiemdziesiąt lat po tym, jak Alan Turing opracował swą uniwersalną maszynę, czas już oddać honor jemu i innym pionierom sztucznej inteligencji i pozwolić im na zasłużony spoczynek. Historię już znamy (...). Co dalej?
Otóż, zgodnie z należytym porządkiem, teraz «Edge» zadaje pytanie: A TY, CO MYŚLISZ O MYŚLĄCYCH MASZYNACH?” – fragment przedmowy, John Brockman, wydawca i redaktor „Edge”

Książka opowiada o dwóch latach życia w najważniejszej na świecie szkole biznesu, określanej przez jej adeptów jako „kuźnia kapitalizmu”. Dziennikarz Phillip Delves Broughton – narrator – postanawia porzucić dotychczasową karierę dziennikarza newsowego, poszerzyć swoje horyzonty i zyskać wiedzę o funkcjonowaniu biznesu. Przyjeżdża na studia MBA do Harvard Business School, gdzie codziennie od rana do nocy rozwiązuje skomplikowane case studies z zakresu finansów, rachunkowości, marketingu, itd. Szybko spostrzega jednak, że to co jest na Harvardzie najważniejsze, niekoniecznie dzieje się w lekcyjnych salach. Brougton zanurza się głęboko w relacje z innymi studentami, żeby w pełni chłonąć atmosferę miejsca, z którego najlepiej na świecie widać kapitalizm. Co odkrywa?
„Najważniejsze, co oprócz wiedzy zostaje w człowieku po Harvard Business School, to szacunek dla poglądów innych i wiara we własne możliwości. Autor książki wielokrotnie zwraca uwagę, jak cenna jest możliwość studiowania z ludźmi pochodzącymi z różnych krajów i środowisk, reprezentującymi rozmaite zawody. Różnorodność Harvardu jest jego siłą – gdybyśmy wszyscy byli tacy sami, to nie moglibyśmy się od siebie wzajemnie uczyć”.

Fragment przedmowy Andrzeja Klesyka, prezesa zarządu PZU SA

To prawda, że polski Czytelnik nie musi koniecznie interesować się sytuacją wewnętrzną Niemiec. Ale wobec głosu Hansa-Olafa Henkela i prof. Joachima Starbatty’ego nie można przejść obojętnie. Tym bardziej w roku wyborczym – Niemcy bowiem już jesienią pójdą do urn. Autorzy książki twierdzą, że Angela Merkel oraz większość Niemców cierpi na zaburzenie znane w psychologii jako syndrom pomocnika. Za wszelką cenę chcą oni ratować świat (uchodźców, zadłużoną Grecję, strefę euro itd.), a przez to popychają sprawy w bardzo złym kierunku. Efektem jest stagnacja gospodarcza i radykalizacja nastrojów społecznych na całym kontynencie. Nie wróży to nic dobrego, także Polsce. Czy Merkel ma jeszcze szansę skorygować swoją politykę, zanim na dobre zyskają na sile w Niemczech głosy populistyczne, ksenofobiczne i antywspólnotowe?

Witalij Kliczko – syn radzieckiego lotnika i nauczycielki. Urodzony w Kirgistanie rosyjskojęzyczny Ukrainiec. Bokserski mistrz świata. 25 maja 2014 roku miał wygrać wybory prezydenckie na Ukrainie i zjednoczyć wszystkie ekipy Majdanu. Dlaczego Dr Żelazna Pięść wycofał się z rywalizacji? Czy rezygnując z walki o prezydencki fotel, Kliczko rzucił ręcznik na ring, czy też jest to część strategii mistrza?
Jacek Adamczyk, dziennikarz sportowy z dwudziestopięcioletnim stażem, wnikliwie i ze znawstwem kreśli sylwetkę sportowca z doktoratem, który zwyciężył w 45 na 47 stoczonych przez siebie walkach, a jednocześnie ważnego polityka, który postanowił wziąć na siebie odpowiedzialność za losy Ukrainy. Z jego biografii dowiesz się, co go inspiruje, skąd bierze energię, jak myśli, dlaczego zawsze wygrywa i czego nie może wybaczyć Julii Tymoszenko.
„Kliczko musi zrozumieć, że wejście na polityczny ring oznacza to samo co wejście na ring bokserski: możesz uderzyć, ale również możesz dostać. Trzeba być na to przygotowanym. Różnica między ringiem prawdziwym a politycznym polega na tym, że na tym prawdziwym jednak pewne zasady obowiązują, a na ringu politycznym prawie ich nie ma” - Aleksander Kwaśniewski, Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej (1995-2005)

Dziś trudno jest wyobrazić sobie rozmowy o gospodarce bez użycia pojęcia „przełomowa innowacja”. Jednak ta niezwykła popularność sprawia, że jego znaczenie coraz bardziej się rozmywa, a nawet wypacza. W swej książce Gans przypomina oryginalny sens teorii przełomowej innowacji zaproponowanej w 1997 roku przez guru zarządzania Claytona Christensena. Z przełomową innowacją mamy do czynienia wtedy, gdy firmy, które reagują na nią wzorcowo, działając w sposób, który wcześniej doprowadził je do sukcesu, ponoszą klęskę. Gans rozszerza teorię Christensena i prezentuje taktyki, które pozwalają wielkim firmom z lekkością wskakiwać na fale innowacji.
Gans w swojej książce nie stwierdza jednoznacznie, że klęska takich firm jak Britannica czy Blockbuster była nieunikniona. Obydwie miały wybór, ale Britannica, chcąc nadążyć za technologiczną zmianą, musiałaby kompletnie zmienić swoją strukturę organizacyjną i de facto stać się inną firmą. Blockbuster został wyparty z rynku, bo klienci opowiedzieli się za zaproponowanym przez Neflixa sposobem wypożyczania i oglądania filmów. Ale nic nie stało na przeszkodzie, aby sam Blockbuster powielił model biznesowy zaproponowany przez Netflixa. W 2000 r. ten pierwszy nawet odrzucił szansę zakupu Netflixa za 50 mln dolarów, w 2014 r. zaś wartość start-upu z Kalifornii była wyceniana już na 26 mld dolarów. I tu znów wracamy do dylematów, jakie stoją przed firmami – pisze w przedmowie do wydania polskiego Iain Maxwell, dyrektor zarządzający, Canon Polska

W „Słowniku demokracji samorządowej” czytelnik znajdzie filozoficzne i praktyczne odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące władzy lokalnej. Jakie są jej cele i zadania? Kto jest jej beneficjentem? Jaki powinien być radny i przewodniczący rady gminy czy powiatu? Jak sprawnie zorganizować posiedzenie rady? Co powinno się znaleźć w protokole obrad? Co jest istotą wolności? Jak powinna wyglądać debata publiczna? Komu służy referendum?
Słownik to także garść publicystycznych uwag o bolączkach polskiej wsi, o przedsiębiorczości, a także o słabości ludzkiej natury, której wyrazem jest nepotyzm czy łączenie się w kliki.
„Słownik demokracji samorządowej” jest nawiązaniem do słynnego „Słownika demokracji” Marcina Króla wydanego w 1983 roku.

Choć wskazują na to tytuł i forma, książka, którą Czytelnik trzyma właśnie w ręku, nie jest leksykonem wiedzy o Unii Europejskiej. Utrzymana w konwencji pół żartem, pół serio, jest subiektywnym, literackim opisem brukselskiego mikrokosmosu w jego rozmaitych wymiarach: lokalnym i międzynarodowym, historycznym i politycznym, obyczajowym i kulturowym. Lektura dostarcza, owszem, wiedzy o tym, jak funkcjonuje Unia Europejska, jak wygląda życie gabinetowe, kim są czołowe postacie brukselskiego theatrum, ale przede wszystkim zdradza, czym się żyje w Brukseli – co się jada, gdzie się bywa i o czym się rozmawia. Autor, od wielu lat mieszkaniec belgijskiej stolicy, którego ukąszenie przez Europę nie pozbawiło trzeźwości sądu, snuje też fascynującą opowieść o historii, malarstwie i muzyce, o perłach brukselskiej architektury, o skomplikowanych losach dynastii królewskiej, o latających nad miastem papugach, dziedzictwie surrealizmu i piwie warzonym... z powietrza. Specyficzny, kosmopolityczny humor nie przysłania poważnych wniosków, jakie nasunąć się mogą po lekturze „Alfabetu…”.

Mija pięćdziesiąt lat odkąd współczesna medycyna rozpoczęła walkę na jednym z najważniejszych frontów. Nestor światowej onkologii ujawnia, że zwycięstwo jest coraz bliżej. I zdradza, jak do niego doprowadzić.
„Śmierć raka” to napisana z rozmachem opowieść o heroicznej wojnie ludzkości z najstraszniejszą, najinteligentniejszą i prawdopodobnie najtrudniejszą do pokonania z chorób. Batalia ta, choć pełna porażek, zdaniem autora dobiega końca i zostanie przez współczesną medycynę wygrana. O ile tylko nie przeszkodzi w tym… człowiek. To rzecz o potędze nauki, rozwoju technologii medycznych i o wdrażaniu innowacji w nie zawsze sprzyjającym otoczeniu.
„Kiedy odchodził z nowojorskiego centrum onkologii, padło zdanie: «największym problemem Vince’a jest to, że naprawdę chce walczyć z rakiem»” – Malcolm Gladwell, amerykański pisarz i publicysta
„Obecnie jesteśmy w stanie wyleczyć ponad 68 proc. wszystkich rodzajów raka. Może nawet więcej. A ponieważ komórka nowotworowa jest specyficzna, może okazać się, że łatwiej nam będzie całkowicie zwalczyć raka, niż sprawić, że zamieni się on w chorobę przewlekłą” – fragment książki